طلوع امروز حکايت زخم بود و نمک...
مگر اين بارگاه خاکي، مطلع ِ دوازدهمين خورشيد معصوم خدا نبود ؟!
اينجا؛ همان جا نيست که پسر فاطمه (س) رخ از ما پوشاند و بُرقع بر جمالِ حضور کشيد ؟
اينجا؛ همان سردابه اي نيست که صحن و سراي اشکهايش بود ؟
اين؛ عمّامه سيّدانه ولايت نيست که در دستان مردم مي چرخد ؟!
کدام جمله ميتواند اينهمه مظلومي اش را امروز خريدار باشد !
مظلوم نه که چون گنبد و بارگاه پدرش فرو ريخته ؛
مظلوم از آنسو که اينها فرو ريختنش!
هنوز سياهپوش حسين بود که...
کاش امروز براي غمهايت مي مردم!
کاش امروز يکي بوده باشد که چشمهايت را ببندد تا نبيني...